Τί είναι ευγνωμοσύνη; Τί σημαίνει ένα ευχαριστώ; Τί σου κοστίζει για να το πεις; Τί κερδίζει ο άλλος ακούγοντάς το; Ερωτήματα που ευτυχώς δεν είναι δύσκολο να απαντηθούν. Πόσοι λέτε ευχαριστώ όταν κάποιος σας προσφέρει κάτι, από ένα ποτήρι νερό ως και τη μεγαλή δυνατή βοήθεια ως αρωγός σε κάποιο σας πρόβλημα; Πόσο συχνά λέτε ευχαριστώ; Θα μου πεις, καλά ρε συ Μίνα, δεν ξέρουμε τί να κάνουμε, εσένα περιμέναμε; Δυστυχώς, βλέπω πολλούς ανθρώπους που δεν ξέρουν από ευχαριστώ και τα θεωρούν όλα δεδομένα, σε μια κοινωνία, σε μια ζωή που τίποτα απολύτως δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει τίποτα, γιατί πρέπει να κάνει κάτι (με μόνη εξαίρεση την αγάπη και την προσφορά μιας μάνας προς το παιδί της, το οποίο δεν το ρωτά εάν θέλει να έρθει σε τούτο τον κόσμο και οφείλει να το στηρίξει τουλάχιστον μέχρι να ναι σε ηλικία και κατάσταση που να μπορεί να ναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που να μπορεί να σταθεί μόνος του στην κοινωνία). Ο καθένας κάνει ό,τι πραγματικά του κάνει κέφι, ό,τι τον ευχαριστεί και για όποιον θέλει, που συνήθως είναι άτομα που συμπαθεί ιδιαιτέρως και άτομα τα οποία τα αγαπάει. Επομένως, όταν λαμβάνουμε την συναισθηματική εύνοια κάποιου, οφείλουμε να τον ευχαριστούμε. Το "ευχαριστώ" που θα πεις σε κάποιον δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι πολλά παραπάνω και από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις. Θα μου πεις, πολλά τα κάνουμε και από κοινωνική υποχρέωση, όπως για παράδειγμα να πάρουμε τηλέφωνο έναν φίλο, έναν συνάδελφο, την ημέρα που γιορτάζει και να του ευχηθούμε χρόνια πολλά. Ε, εγώ δεν αναφέρομαι στις αναγκαστικές συνθήκες αυτής της βάρβαρης ζωής...
Όταν κάποιος σου συμπαραστέκεται σε μια δύσκολη στιγμή, όταν σου προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του, αν μη τι άλλο, πρέπει να του είσαι ευγνώμων. Ξεκινάς λέγοντας, ίσως και παραπάνω από μία φορά, ευχαριστώ. Συνεχίζεις κατά τις δυνάμεις και τις δυνατότητές σου να τον βοηθάς και εσύ όταν χρειαστεί κάτι και πάει λέγοντας. Αλλά δεν βοηθάς μόνο γιατί σε βοήθησε ή γιατί σου συμπαραστάθηκε, αλλά γιατί έτσι νιώθεις, γιατί και αν δεν είχε μεσολαβήσει πρώτη η δική του βοήθεια, σε κάποια πρώτη του ανάγκη, θα ήσουν εκεί δίπλα του.
Εσένα δεν θα σου κοστίσει τίποτα να ανοίξεις το στόμα και να πεις 4πολύ απλές συλλαβές: "ΕΥ- ΧΑ- ΡΙ- ΣΤΩ", σε αυτόν όμως ήδη θα έχεις προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα φαντάζεσαι. Πρώτα από όλα δείχνεις ότι του αναγνωρίζεις την προσπάθεια, την βοήθεια και ότι καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει τίποτα από όσα έκανε. Δεύτερον, πολλές φορές ένα "ευχαριστώ" κρύβει μέσα του και ένα μεγάλο "σ'αγαπώ"...
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω άλλη μια φορά, και δημόσια, έναν άνθρωπο που εδώ και αρκετό καιρό είναι ΠΑΝΤΑ δίπλα μου, στα ευχάριστα, στα δυσάρεστα, στην ανάγκη. Πρόκειται για έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο, έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που τον ευχαριστώ πρώτα από όλα γιατί υπάρχει στη ζωή μου, που μου δόθηκε η ευκαιρία και μόνο να τον γνωρίσω.
Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ένας, και μόνον, άνθρωπος μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τόσο όμορφα... Ποιος είναι, τελικά, ο πραγματικός φίλος; Αυτός που θα είναι δίπλα σου σε μια άσχημη στιγμή, σε μια δύσκολη φάση. Αυτός που θα χαρεί μαζί σου με την χαρά σου. Αυτός που θα χαρεί όταν σε δει ότι είσαι καλά. Αυτός που θα σε βοηθήσει όταν του ζητηθεί. Μα πάνω από όλα αυτός που θα προσφερθεί να σε βοηθήσει χωρίς, ή πριν καν, του ζητηθεί. Δεν έχει σημασία πόσο μικρό ή μεγάλο θα ναι αυτό το "κάτι" που θα κάνει. Μην ξεχνάτε, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος για τίποτα, ούτε καν λόγω κοινωνικών συνθηκών (απλούστατα, αν δεν είναι ούτε τυπικός στις κοινωνικές του υποχρεώσεις και σχέσεις, θεωρείται από αγενής εώς εντελώς γαιδούρι).
Για αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, τρέφω απεριόριστη ευγνωμοσύνη και απεριόριστη αγάπη. Του οφείλω τόσα, μα τόσα, πολλά. Όσα ευχαριστώ και να πω, πάλι λίγα θα ναι. Είναι ένας άνθρωπος, που είναι Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) και που πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω ! ! !
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει τίποτα, γιατί πρέπει να κάνει κάτι (με μόνη εξαίρεση την αγάπη και την προσφορά μιας μάνας προς το παιδί της, το οποίο δεν το ρωτά εάν θέλει να έρθει σε τούτο τον κόσμο και οφείλει να το στηρίξει τουλάχιστον μέχρι να ναι σε ηλικία και κατάσταση που να μπορεί να ναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που να μπορεί να σταθεί μόνος του στην κοινωνία). Ο καθένας κάνει ό,τι πραγματικά του κάνει κέφι, ό,τι τον ευχαριστεί και για όποιον θέλει, που συνήθως είναι άτομα που συμπαθεί ιδιαιτέρως και άτομα τα οποία τα αγαπάει. Επομένως, όταν λαμβάνουμε την συναισθηματική εύνοια κάποιου, οφείλουμε να τον ευχαριστούμε. Το "ευχαριστώ" που θα πεις σε κάποιον δεν είναι μόνο μια λέξη. Είναι πολλά παραπάνω και από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις. Θα μου πεις, πολλά τα κάνουμε και από κοινωνική υποχρέωση, όπως για παράδειγμα να πάρουμε τηλέφωνο έναν φίλο, έναν συνάδελφο, την ημέρα που γιορτάζει και να του ευχηθούμε χρόνια πολλά. Ε, εγώ δεν αναφέρομαι στις αναγκαστικές συνθήκες αυτής της βάρβαρης ζωής...
Όταν κάποιος σου συμπαραστέκεται σε μια δύσκολη στιγμή, όταν σου προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του, αν μη τι άλλο, πρέπει να του είσαι ευγνώμων. Ξεκινάς λέγοντας, ίσως και παραπάνω από μία φορά, ευχαριστώ. Συνεχίζεις κατά τις δυνάμεις και τις δυνατότητές σου να τον βοηθάς και εσύ όταν χρειαστεί κάτι και πάει λέγοντας. Αλλά δεν βοηθάς μόνο γιατί σε βοήθησε ή γιατί σου συμπαραστάθηκε, αλλά γιατί έτσι νιώθεις, γιατί και αν δεν είχε μεσολαβήσει πρώτη η δική του βοήθεια, σε κάποια πρώτη του ανάγκη, θα ήσουν εκεί δίπλα του.
Εσένα δεν θα σου κοστίσει τίποτα να ανοίξεις το στόμα και να πεις 4πολύ απλές συλλαβές: "ΕΥ- ΧΑ- ΡΙ- ΣΤΩ", σε αυτόν όμως ήδη θα έχεις προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα φαντάζεσαι. Πρώτα από όλα δείχνεις ότι του αναγνωρίζεις την προσπάθεια, την βοήθεια και ότι καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να κάνει τίποτα από όσα έκανε. Δεύτερον, πολλές φορές ένα "ευχαριστώ" κρύβει μέσα του και ένα μεγάλο "σ'αγαπώ"...
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω άλλη μια φορά, και δημόσια, έναν άνθρωπο που εδώ και αρκετό καιρό είναι ΠΑΝΤΑ δίπλα μου, στα ευχάριστα, στα δυσάρεστα, στην ανάγκη. Πρόκειται για έναν πραγματικά αξιόλογο άνθρωπο, έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν άνθρωπο που τον ευχαριστώ πρώτα από όλα γιατί υπάρχει στη ζωή μου, που μου δόθηκε η ευκαιρία και μόνο να τον γνωρίσω.
Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ένας, και μόνον, άνθρωπος μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τόσο όμορφα... Ποιος είναι, τελικά, ο πραγματικός φίλος; Αυτός που θα είναι δίπλα σου σε μια άσχημη στιγμή, σε μια δύσκολη φάση. Αυτός που θα χαρεί μαζί σου με την χαρά σου. Αυτός που θα χαρεί όταν σε δει ότι είσαι καλά. Αυτός που θα σε βοηθήσει όταν του ζητηθεί. Μα πάνω από όλα αυτός που θα προσφερθεί να σε βοηθήσει χωρίς, ή πριν καν, του ζητηθεί. Δεν έχει σημασία πόσο μικρό ή μεγάλο θα ναι αυτό το "κάτι" που θα κάνει. Μην ξεχνάτε, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος για τίποτα, ούτε καν λόγω κοινωνικών συνθηκών (απλούστατα, αν δεν είναι ούτε τυπικός στις κοινωνικές του υποχρεώσεις και σχέσεις, θεωρείται από αγενής εώς εντελώς γαιδούρι).
Για αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, τρέφω απεριόριστη ευγνωμοσύνη και απεριόριστη αγάπη. Του οφείλω τόσα, μα τόσα, πολλά. Όσα ευχαριστώ και να πω, πάλι λίγα θα ναι. Είναι ένας άνθρωπος, που είναι Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) και που πάντα θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου