Τρεις κύκλοι

 

Υπάρχουν τριών ειδών κύκλοι στη ζωή μας, εκτός της άμεσης οικογένειάς μας.

Στον εξωτερικό κύκλο, τον πιο μακρινό από τον πυρήνα –όπου πυρήνας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός– ανήκουν οι γνωστοί μας. Οι απλοί γνωστοί. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι των μαθητικών μας χρόνων. Οι περισσότεροι συμφοιτητές, κατά τη διάρκεια των σπουδών, και οι συνάδελφοι ως εργαζόμενοι ενήλικες. Στην ίδια ‘κατηγορία’ ανήκει και πληθώρα άλλων ατόμων που γνωρίζουμε όλοι μας, λιγότερο ή περισσότερο, μέσω του διαδικτύου ή των λοιπών κοινωνικών μας επαφών.

Ο εξωτερικός μας κύκλος είναι ο πιο ευρύς. Είναι με λίγα λόγια, όλοι οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση. Είναι οι άνθρωποι που όταν τους δούμε θα ανταλλάξουμε δύο κουβέντες, που θα συζητήσουμε ανώδυνα και, συνήθως, ακίνδυνα θέματα.

Στη συνέχεια ακολουθεί ο ενδιάμεσος κύκλος, ο οποίος είναι σαφώς πολύ μικρότερος από τον πρώτο. Στον ενδιάμεσο κύκλο ανήκουν άτομα που έχουν έρθει πιο κοντά μας. Άνθρωποι με τους οποίους θα πάμε για έναν καφέ, ένα ποτό (καλά στην προ καραντίνας και κορωνοϊού εποχή). Άνθρωποι με τους οποίους συνήθως θα πούμε τα νέα της επικαιρότητας και θα γελάσουμε. Ωστόσο, δεν θα μάθουν για τους φόβους μας, για τα προσωπικά μας σκοτάδια, για τις πραγματικές σκέψεις μας.

Τέλος, υπάρχει ο εσωτερικός κύκλος, ο μικρότερος από όλους, ο οποίος όμως έχει άμεση επαφή με τον πυρήνα, με εμάς. Σε αυτόν τον κύκλο ανήκουν μετρημένοι άνθρωποι. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Συνήθως περισσεύουν και δάχτυλα μετρώντας τους. Είναι οι άνθρωποι που θα δουν τα ερεβώδη σκοτάδια σου, τις μέρες που φαίνεται πως τίποτα δεν πηγαίνει καλά, αλλά και οι άνθρωποι που θα δουν το φως να αναβλύζει μέσα από κάθε πόρο του δέρματός σου και της ψυχής σου. Είναι ο ώμος που θα κλάψεις και που, φυσικά, θα κλάψουν κι αυτοί στον δικό σου. Είναι τα άτομα που έχει γίνει αυτό το μαγικό κλικ, η υπέροχη αυτή σύνδεση, και που ξέρεις πως θα είναι δίπλα σου για πάντα. Είναι οι άνθρωποι που θα έδινες και τη ζωή σου για να είναι καλά.

Για μένα οι άνθρωποι του εσωτερικού μου κύκλου είναι τρεις όλοι κι όλοι. Είναι φίλοι καρδιάς και ζωής που μπορώ να τους πω ό,τι πραγματικά σκέφτομαι, με βασανίζει, με κάνει χαρούμενη. Άνθρωποι που με έχουν στηρίξει (και θέλω να πιστεύω ότι τους έχω στηρίξει κι εγώ με τη σειρά μου) στις χαρές και στις λύπες. Είναι φίλοι ζωής και νιώθω πραγματικά τυχερή και ευλογημένη που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ήρθαν στη ζωή μου και την άλλαξαν εκ βάθρων.

Τρεις κύκλοι, λοιπόν. Τρεις αποστάσεις που παίρνεις από τον κοινωνικό σου περίγυρο χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι οι τρεις αυτοί κύκλοι δεν μπορούν να επικοινωνούν και άτομα να μεταπηδούν από το ένα στάδιο στο άλλο. Το θέμα είναι να μάθουμε όλοι αφενός να διαχωρίζουμε σωστά τους ανθρώπους κι αφετέρου να μην φοράμε παρωπίδες και να επιτρέπουμε την ελεύθερη διέλευση από τον έναν κύκλο στον άλλον. Πολλές φορές πονάει κανείς όταν απομακρύνει ή απομακρύνεται μόνος του ένας άνθρωπος από τη ζωή μας, ειδικά όταν μέχρι πρότινος ανήκε στους πολύ κοντινούς και δικούς μας ανθρώπους, αλλά είναι αναγκαίο ώστε να υπάρχει ισορροπία και ψυχική ηρεμία. Αλλά όλα αυτά είναι για καλό και μόνο...