Υπάρχουν άνθρωποι....

     Υπάρχουν περίοδοι στην ζωή όλων μας που καλά είναι όλες οι κοινωνικές εκφάνσεις της ζωής μας, αλλά έρχεται και η στιγμή που πρέπει να δούμε λίγο που πατάμε και που βρισκόμαστε... Αυτό το διάστημα ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά είναι απαραίτητο για την εσωτερική διοργάνωση του καθενός. Σε τέτοιες στιγμές βρίσκει κανείς μπροστά του ό,τι γκάφα έχει κάνει, ό,τι αληθινό και ό,τι ψεύτικο υπάρχει γύρω του αναγνωρίζοντάς το πολύ πιο εύκολα από όταν είσαι σε καθημερινή τριβή με αυτό. Για παράδειγμα, πόσοι δεν είχαμε την ανάγκη απομόνωσης και ενώ περιμέναμε ότι κάποιοι "φίλοι" θα ενδιαφερθούν να βοηθήσουν ή εν πάσει περιπτώσει να πάρουν ένα τηλέφωνο να δουν αν ζεις ή αν πέθανες, και ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Και φυσικά μετά από όλο αυτό αρχίσαμε να ξεκαθαρίζουμε τί αξίζει να κρατήσουμε και τί όχι, τί είναι αληθινό και τί είναι ψεύτικο!
     Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που τους θεωρούσαμε φίλους, όπως προείπα και παραπάνω, και τελικά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από το να βρουν κάποιον να περνάνε τον ελεύθερο χρόνο μόνο με χαβαλέ. Υπάρχουν λίγοι ακόμα όμως που από εκεί που δεν το περιμένεις λόγω του ότι έχουν παρόμοια βιώματα, έχοντας ζήσει παρόμοιες καταστάσεις έρχονται, σου δίνουν το χέρι και σε τραβάνε μέσα από τον λάκκο με την κινούμενη άμμο που όσο μένεις τόσο βουλιάζεις περισσότερο. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν περιστοιχιζόμαστε από ανθρώπους που είναι παρόμοιοι με εμάς, που έχουν ζήσει παρόμοιες εμπειρίες με εμάς, αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι που έχουν πάντα μια λίγο πιο ξεχωριστή θέση στην καρδιά του καθενός. Και συνήθως εμφανίζονται από το πουθενά, απότομα, αλλά δεν εξαφανίζονται καθόλου απότομα, ίσα ίσα αντιθέτως μένουν φίλοι και σύμμαχοι για μια ζωή, άσχετα όλα τα άλλα αν έρχονται και παρέρχονται. Και αυτό είναι και το ωραίο του πράγματος! Ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή έχεις έναν φίλο να μοιραστείς τον προβληματισμό σου, την λύπη σου και εννοείται την χαρά σου. Αυτόν τον φίλο είμαι χαρούμενη που τον βρήκα τόσο νωρίς στην ζωή μου, γιατί πολλές φορές φεύγει η ζωή πολλών ανθρώπων και ακόμα τον ψάχνουν.
     Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ναι τυλιγμένοι με την κάπα της δυστυχίας, είτε είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα είτε ένα φανταστικό δημιούργημα του μυαλού τους, και μόλις τους δώσει κάποιος μια αγκαλιά μεταμορφώνονται, ξεπηδάνε άμεσα από το μαύρο στο άσπρο σα να ήρθε η καλή νεράιδα με το μαγικό της ραβδάκι και έκανε το θαύμα της. Ωστόσο, χρείαζεται αυτό το έναυσμα για να ξεκολλήσουν από τον φαύλο κύκλο μιας αέναα δύσκολης και απροσπέλαστης κατάστασης.
     Τέλος, υπάρχουν, δυστυχώς, άνθρωποι που βλέπουμε καθημερινά να παρατάνε τον αγώνα της ζωής (γιατί τί άλλο είναι η ζωή πέρα από έναν συνεχή αγώνα εναλασσόμενης χαράς και λύπης;) απλά επειδή περνάνε άλλη μια δοκιμασία. Όλοι ανεξαιρέτως όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, όσο μεγάλο ή μικρό και αν είναι, το φανταζόμαστε τεράστιο, κάτι που συνυπολογίζεται ως το τέλος του κόσμου, λ.χ. η οικονομική κατάσταση στην χώρα μας που έχει ήδη αριθμήσει εκατοντάδες αυτοκτονίες. Ωστόσο, δεν είναι λύση μια αυτοκτονία, δεν λύθηκε το πρόβλημα απλά επειδή εγώ, εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος έβαλε τέρμα στη ζωή του. Για να έρθω στο παράδειγμα των αυτοκτονιών που βλέπουμε καθημερινά πλέον λόγω της οικονομικής κρίσης και που πολλές οικογένειες ζουν κάτω ή κοντά στο επίπεδο της φτώχειας (και η δική μου οικογένεια είναι μία από αυτές): έστω ότι ο κ. Κώστας που αντιμετωπίζει προβλήματα οικονομικά και δεν μπορεί να βρει δουλειά και... και... και... δεν μπορεί να αντέξει άλλο την κατάσταση και αυτοκτονεί. Τί έγινε; Λύθηκε το πρόβλημα της οικογένειας; Δεν νομίζω, γιατί μπορεί να μειώθηκε ένα πιάτο φαΐ από το τραπέζι, αλλά προέκυψαν πολλά άλλα έξοδα, όπως είναι αυτά της κηδείας, όπως είναι αυτά των όποιων χρεών είχε πίσω του ο κυρ Κώστας (γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει Έλληνας σήμερα που να μην έχει κάποια χρέη είτε προς τράπεζες είτε οποιαδήποτε άλλη οφειλή). Υπάρχουν πάντα κάποιοι που θέλουν να βοηθήσουν και σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι από το περιβάλλον όλων μας που καλούνται και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν το πιο δύσκολο έργο σε μια περίπτωση κάποιου ανθρώπου που περνάει τόσο δύσκολα. Αυτοί συνήθως δεν έχουν να σου δώσουν λεφτά ή ένα πιάτο φαΐ  αλλά έχουν μια ανοιχτή αγκαλιά να σε περιμένει και ανοιχτά αυτιά για να σε ακούσουν και να προσπαθήσουν να βρουν μαζί σου μια λύση. Ο ένας με τον άλλον.... Μόνο αν βοηθηθούμε ο ένας με τον άλλον θα βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο, αλλά να βοηθηθούμε όχι να καταλήξουμε πάλι να βγάζουμε τα μάτια μας, σαν να είμαστε σε εμφύλιο πόλεμο!